Jón Valur Jensson

STRANDARKIRKJA

Ferðamenn á stjákli í kringum kirkjuna
sem lyftir sér björt yfir eyðilegt svæði
eins og minnisvarði um liðna trú
sem þó lifir og sannar sig í reynd
í þessari algeru auðn
– rödd hrópandans í eyðimörkinni.

Í SELVOGI

Ligg í grasinu
heyri hafið gnauða við ströndina
og himinninn bjartur og fagur
eins og á sjöunda degi sköpunar Guðs

Gargandi krían yfir höfði mér
heldur áfram iðju sinni
en ég hef samið frið við náttúruna og sjálfan mig
kippi mér ekki upp við smámuni

Geng upp á gamlan hól
sem hylur tóttir höfuðbólsins forna
ættfeðra okkar Erlendunganna
stórveldismanna á Strönd

Hér stendur melgresið í fullum blóma
og býður örlögunum birginn
þess albúið að dreifa úr öxum sínum
þykkum og vörpulegum
Og svo þetta kynduga blóm:
kisuklær gular og loðnar
krafsandi í sólbakaðan sand

Framan við nýjan bústað
blasir við björt fíflabreiða
sem lýsir upp augu þín
Og puntstrá sem vagga sér í hægum vindi

En handan sjávarkambs
gnæfir Krýsuvíkurbjarg
og horfir djörfum brúnum mót drynjandi hafi

Nær fellur löðrandi brim á lúðum klettum

– – – – –
– – – – –

AÐ STRÖND

Hér á fornu höfuðbóli
himins undir björtum skýjum
ligg ég einn í leyndu skjóli.
Ljúfur blær á degi nýjum
vefur mig með höndum hlýjum.

–––––––––––––––––––––––––
Ofangreind ljóð eru úr Sumarljóðum 1991, sem út komu hjá Goðorði s.á.
© Jón Valur Jensson.