Jón Rafn Jóhannsson

Undursamlegt er það
þegar hjartað ummyndast
í innheima ljóss og elsku
og ljómar sem sjödægraljós.

Sálin gengur upp í gerðið
og gleðst með systkinum sínum fiðruðu
og laufunum á systur ösp
og vorregnið vökvar língresið.

Daggardroparnir sem sáldrast
sem silfurraf af greininni
áminna hana um að í húminu
harmi hjartað sökum nætursortans.