Merka grein og vel ritaða eftir Jón Viðar Jónsson, rithöfund og leiklistargagnrýnanda, er að finna í Morgunblaðinu í dag: Á fimm hundruð ára afmæli heilagrar Teresu frá Avila (1515-1582) – en í dag er messudagur hennar. Jón Viðar, sem kynnir sig sem kaþólskan leikmann, segir frá henni á áhugaverðan hátt og tengir það klaustri reglu hennar hér á Íslandi, Karmelklaustri í Hafnarfirði, segir frá erfiðri baráttu heil. Teresu (og samherja hennar, heil. Jóhannesar frá Krossi) og ritum þeirra, sem Jón Rafn Jóhannsson hefur þýtt á íslenzku og fáanleg eru í klaustrinu, sem og með pöntun gegnum þennan vef: http://www.lulu.com/spotlight/jonrafn/ – Þar geta menn kynnzt einhverjum mestu auðæfum kaþólskrar dulspeki (mystíkurinnar). Teresa var ekki aðeins tekin í tölu heilagra, heldur einnig (árið 1970) í tölu kirkjufræðara (doctores Ecclesiæ).
Mikill er máttur Lilju. 62. og 69. erindi:
María, vertu mér í hjarta,
mildin sjálf, því að gjarnan vilda' eg,
blessuð, þér, ef mætta' eg meira,
margfaldastan lofsöng gjalda;
lofleg orð í ljóðagjörðum
listilegri móður Christi
öngum tjáir að auka lengra:
Einn er drottinn Maríu hreinni.
Rödd engilsins kvenmann kvaddi,
kvadda af engli drottinn gladdi,
gladdist mær, þá er föðurinn fæddi,
fæddan sveininn reifum klæddi,
klæddan með sér löngum leiddi,
leiddr af móður faðminn breiddi,
breiddr á krossinn gumna græddi,
græddi hann oss, er helstríð mæddi.
Þó grét hún nú sárra súta
sverði nist í bringu og herðar,
sitt einbernið, sjálfan drottin,
sá hún hanganda' á nöglum stangast,
armar svíddu af brýndum broddum,
brjóst var mætt. Með þessum hætti
særðist bæði sonur og móðir
sannheilög fyrir græðing manna.
Fyrir Maríu faðm inn dýra,
fyrir Máríu grát inn sára
lát mig þinnar lausnar njóta,
lifandi guð með föður og anda.
Ævinlega með lyktum lófum
lof ræðandi á kné sín bæði
skepnan öll er skyld að falla,
skapari minn, fyrir ásján þinni.
„Þyngdaraflið eitt sér er nægilegt til að skapa alheiminn úr engu,“ segir Stephen Hawking, hinn vinsæli vísindamaður, samkvæmt frétt Rúv í dag.
En þetta gengur gegn allri skynsemi og eðli hlutanna. Ex nihilo nihil fit er gömul vizka: úr engu verður ekkert til – nema því aðeins, að um nægileg utanaðkomandi áhrif sé að ræða af einstöku tagi, eins og á sér stað í þessu tilviki að mati fjölda heimspekinga – og vitaskuld kristinna manna líka.
Ef ekkert er til, hvernig getur þá ríkt þar þyngdarafl?! Þarf ekki eðlisfræðingur að fara í hugsunarkollhnís til að gera grein fyrir því? Samt ályktar hann af framangreindum þönkum sínum, að Guð hafi ekki skapað heiminn, af því að tilvist og sköpunarafl hans séu ónauðsynleg til skýringar á tilurð heimsins.
Síðustu athugasemdir