Jón Valur Jensson

Fyrr í þessum mánuði var stuttlega rætt og skrifað í nokkrum fjölmiðlum um stóraukningu HIV-smits á Norðurlöndum. Af frumupplýsingum frá Danmörku má draga merkilegar ályktanir, eins og lesa má hér á eftir, en einnig verða birtar hér yfirlitstölur frá Íslandi og fjallað allýtarlega um þessi efni öll og lærdómar af þeim dregnir, sem koma munu mörgum á óvart, ekki sízt bjartsýnum fjölmiðlamönnum íslenzkum, sem tjáð hafa sig um þessi mál nýlega. Lítum samt fyrst á þessa frétt:

Vísir » Fréttir » Erlent » Frétt
NFS, 7. september 2006 09:00
Mikið um HIV smit hjá ungum körlum í Danmörku

Fjöldi ungra manna sem hafa smitast af HIV er einn sá mesti í Danmörku síðan árið 1994. Politiken greinir frá því að um sé að ræða karlmenn undir 30 ára aldri sem hafi smitast af veirunni eftir kynmök með öðrum karlmanni. Karlmenn í þessum hópi voru 25% nýsmitaðra á síðasta ári en þá var tilkynnt um rúmlega 260 ný tilfelli, og þar af voru karlmenn um 190 og konur um 70 talsins. Landssamtök homma og lesbía í Danmörku hafa nú hafið auglýsingaherferð um miklivægi smokksins til reyna að hafa áhrif á þróunina.

Hér verður reyndar að bæta við upplýsingum, því að einhver gæti misskilið þessa frétt sem svo, að karlmenn, sem smitazt hafi eftir kynmök með öðrum karlmanni, séu einungis 25% allra nýsmita. Politiken-fréttin – http://politiken.dk/indland/article169905.ece – er með nákvæmari tölur (193 karlar, 72 konur, alls 265) heldur en þær, sem NFS-stöðin hafði um heildarfjölda allra nýsmita 2005. Ennþá nákvæmara talnayfirlit sést á http://www.ssi.dk/sw43824.asp (hjá Statens Serum Institut).

Í þessum heildartölum, 265, er bæði um Dani (157) og innflytjendur (108) að ræða. Af 141 dönskum karlmönnum (2005) höfðu 101 (71,6%) smitazt við kynmök með karlmanni (MSM, þ.e. men who have sex with men). 27 karlanna (af 141) höfðu smitazt við kynmök við konu, 9 við misnotkun eiturlyfja (sprautufíklar), og í fjórum tilfellum (2,8%) var smitleiðin ókunn. (Sé sá óvissi hópur ekki talinn með, er hlutur samkynhneigðu karlanna 73,7%.)

Af 16 dönskum konum höfðu 12 (75%) smitazt við kynmök, þrjár við misnotkun lyfja, og eitt meybarn smitaðist við fæðingu.

Danskir karlmenn, sem smituðust við kynmök með karlmönnum, voru því alls 101 af 157 dönskum HIV-smituðum af báðum kynjum, þ.e.a.s. 64,3%, raunar nær tveir af hverjum þremur (66%) eða 101 af 153 tilfellum þar sem smitleiðin var kunn. En ef athugað er hlutfall karla, sem hafa mök við karla, af öllum HIV-smituðum dönskum karlmönnum, þá var það a.m.k. 71,6%. Þetta sýnir, að hommar eiga enn afar stórt hlutfall allra HIV-smita svo seint sem árið 2005 í Danmörku.

Dönskum hommum er nál. 126 sinnum hættara við HIV-nýsmiti en gagnkynhneigðum dönskum körlum
Nú eru einungis um 2,6 til 2,8% karlmanna í vestrænum löndum sem sjálfir telja sig homma (sjá þessa grein í Fréttabl. 28. apr. 2005), og jafnvel eru ekki nema um 0,87% karlmanna sem undangengin 5 ár hafa eingöngu haft kynmök við karlmenn (skv. könnunum 1990 og 1995, sjá þessa grein í Mbl. 23. des. 2005 – en vera má að það sé að aukast með hugsanlegri útbreiðslu samkynhneigðar). Gerum nú ráð fyrir, að einn af hverjum 50 karlmönnum sé virkur í kynlífi með kynbræðrum sínum (MSM). Þá kemur í ljós, að á meðan gagnkynhneigðir danskir karlmenn eru í mesta lagi með 28,4% allra HIV-smittilfella meðal danskra karlmanna árið 2005, þá eru hommarnir dönsku (eða MSM) með a.m.k. 71,6% allra slíkra tilfella. Út frá þessu má reikna, að smithlutfall þeirra gagnkynhneigðu karla borið saman við þá samkynhneigðu sé 28,4 á móti 3580 (71,6 x 50). Deilum svo 3580 með 28,4, og þá kemur út, að meðal danskra homma er a.m.k. 126 sinnum algengara að þeir smitist heldur en meðal gagnkynhneigðra landa þeirra. Þetta eru afar athyglisverðar tölur til að hafa bak við eyrað, þegar menn hugleiða, hvar helzt ber að varast HIV-smit. Það geta t.d. þeir foreldrar haft í huga, sem halda að það sé bara allt í lagi, "frjálslynt og frábært", að synir þeirra prófi sig áfram í kynlífi með öðrum strákum.

Ýmsir myndu vilja bera brigður á þessar tölur. En við höfum t.d. samanburð frá Arkansas-ríki í Bandaríkjunum. Þar er AIDS og HIV-smit meðal homma skv. ítarlegri könnun árið 2002 183 sinnum algengara heldur en meðal gagnkynhneigðra karla í sama ríki. Í hlutfallstölum talið eru HIV/AIDS-tilfelli í Arkansas árið 2002 einungis 0,036% meðal gagnkynhneigðra karla, en 6,6% meðal homma. [1] Það þýðir, að þar er um 15. hver hommi með AIDS eða HIV-smit. Við getum því litið á óvarlegt kynlíf með homma frá Arkansas sem rússneska rúllettu af sérstakri gerð: með 15 skothylkja magazíni, ekki sex – og með einni skotrás hlaðinni ... Samt er Arkansas-ríki varla neitt verra svæði í þessum efnum en hvert annað meðal vestrænna ríkja; í Bandaríkjunum sem heild er reyndar talin vera 6,0% AIDS/HIV-smitun meðal homma árið 2002, þ.e. nál. 195.087 smitaðir af nál. 3.273.368 (2,8% karlmanna meðal þjóðarinnar) á fullorðins- og unglingsaldri, sem hafa kynmök við karlmenn [2].

Dönskum hommum er nál. 315 sinnum hættara við HIV-nýsmiti en gagnkynhneigðum dönskum konum (2005)
Samanborið við dönsku konurnar með HIV-smit 2005 eru þær sextán einstaklingar (= 10,2%) af 157 smituðum Dönum af báðum kynjum, meðan MSM eru 101 (64,3%) af þessum 157. En virkir, danskir hommar eru, skv. áðurgefnu (og ef íbúafjöldi karla og kvenna er nokkurn veginn jafn), um 50 sinnum færri en danskar konur. Þessi 50 sinnum minni hópur er þá með 64,3 stig x 50 (= 3215 stig) í hlutfallstölu á móti aðeins 10,2 stigum allra kvenna, en það sýnir, að HIV-nýsmit Dana árið 2005 er nál. 315,2 sinnum algengara meðal homma heldur en meðal kvenna. Já, segi og skrifa þrjú hundruð og fimmtán sinnum algengara!

Hver er nú lærdómurinn af þessum tölum? – Voru ekki ýmsir að tala um, að nú væri HIV-smit orðið algengara meðal gagnkynhneigðra íslenzkra kvenna heldur en hommanna?! – Jú, gervallur rétttrúnaðarkórinn, sem vék orðum sínum að þessu málefni í Hinsegvikunni í ágústmánuði, talaði á þá lund! Jafnvel svo vandaður fréttamaður, sem maður hélt að Þórir Guðmundsson væri, féll algerlega í þessa öfugmælagryfju í viðtali á NFS-stöðinni við einhverja fulltrúa þess sjónarmiðs, að íslenzkir hommar væru með "gæðablóð" : nú þurfi sem sé ekkert að óttast HIV-smit frá hommum frekar en frá gagnkynhneigðum konum! Um það skjátlaðist honum reyndar 100%.

Svo er um fleira í þeim viðtekna rétttrúnaði, sem valdið hefur því, að íslenzkir fjölmiðlamenn og fáfróðir netmiðla-fleiprarar hafa farið hamförum í fordæmingaráráttu sinni gegn velmeinandi, velupplýstum kristnum mönnum sem varað hafa við goðsagnaframleiðslu baráttuforkólfa samkynhneigðra og líklegri útbreiðslu samkynja kynlífs á Íslandi. En allir þeir, sem láta sig heilbrigði þjóðarinnar varða, hljóta að gjalda varhug við þeim blekkingum, sem þessir hinseginfulltrúar hafa reynt að bera á borð til að knýja á um "rétt" homma til að gefa blóð hér á landi. Sömuleiðis ættu staðreyndirnar frá Danmörku að sýna fólki, að það er í raun stórvarasamt, að unglingar fari að "prófa sig áfram" með samkynja kynlíf, eins og ekkert sé sjálfsagðara.

Hér á landi er vissulega hlutfallslega meira um HIV-smit meðal kvenna en danskra kynsystra þeirra. En það hefur þó í raun óveruleg áhrif á þá staðreynd, að smitmettun meðal íslenzkra kvenna er geysimiklu minni en meðal samkynhneigðra karla (sjá hér neðar). Alltaf ber að hafa það hugfast, að MSM (karlmenn sem hafa mök við karmenn) eru líklega nál. 50 sinnum fámennari hópur en gagnkynhneigðar konur. Þar að auki skiptir miklu máli fyrir Ísland, hvernig ástandið er í Danmörku, eins mikill og samgangurinn er þar á milli. En lítum nú á smittilfellin hér á landi:

Í heildina talið hafa frá 1983 til ársloka 2005 smitazt 184 einstaklingar, þar af 144 karlar og 40 konur.
Af þessum körlum hafa smitazt:
93 samkynhneigðir við kynmök með karlmanni
17 fíkniefnaneytendur (í æð)
33 gagnkynhneigðir við kynmök með konu
1 tilfelli óþekkt.

Af konum hafa smitazt hér (1983–2005):
3 fíkniefnaneytendur (í æð)
30 gagnkynhneigðar við kynmök með karlmanni
4 blóðþegar
1 barn smitaðist af móður
2 tilfelli óþekkt.

Samkynhneigðir karlmenn voru af öllum HIV-nýsmituðum beggja kynja:
1996: 3 af 6 (en 3 gagnkynhneigðir einstaklingar),
1997: 5 af 9 (en 4 gagnkynhneigðir einstaklingar),
1998: 2 af 8 (en 2 sprautufíklar, 3 gagnkynhneigð, 1 barn frá móður),
1999: 3 af 12 (en 9 gagnkynhneigðir einstaklingar),
2000: 3 af 10 (en 6 gagnkynhneigðar persónur, 1 annað/óþekkt),
2001: 2 af 11 (en 2 sprautufíklar, 7 gagnkynhneigð),
2002: 3 af 7 (en 1 sprautufíkill, 2 gagnkynhneigð, 1 annað/óþekkt),
2003: 3 af 10 (en 1 sprautufíkill, 6 gagnkynhneigð),
2004: 2 af 5 (en 1 sprautufíkill, 2 gagnkynhneigð),
2005: 3 af 8 (en 5 gagnkynhneigðir einstaklingar).
-------------------
Alls : 29 MSM af 86 HIV-nýsmituðum hjá báðum kynjum (= MSM voru 34,5% af þekktu tilfellunum 84). Til samanburðar voru samkynhneigðir karlmenn 63 eða 64 af alls 98 HIV-nýsmituðum árin 1983–1995 (= 64,9% eða 66% af þekktu tilfellunum 97).

Hér eru ekki upplýsingar um, hvernig þeir, sem smituðust við kynmök gagnkynhneigðra, skiptast í karla og konur. Heldur ekki, hve margar konurnar eru nákvæmlega á seinna tímabilinu, sem rakið var hér á undan (1996–2005). En alveg á að vera ljóst, að HIV-nýsmitaðar konur geta ekki hafa náð heildarfjölda HIV-smitaðra MSM frá 1983, því að fyrrnefndi hópurinn í heildina talið er 40 konur (eða 39 konur og eitt meybarn), en samkynhneigðir, sem smituðust við kynmök [3], 93 talsins. Gagnkynhneigðir, sem smituðust við kynmök árin 1996–2005, voru 47, þar af 22 seinni 5 árin, en í þessum tölum eru bæði konur og karlar. Sum árin a.m.k. er ljóst að þær konur hafi verið fleiri en nýsmitaðir MSM (sem voru 29 1996–2005, þar af 13 á seinni 5 árunum). En jafnvel þótt allir þessir gagnkynhneigðu, sem smituðust 2001–5, væru konur (sem þó var ekki svo í reynd) og þær þannig 22 á móti 13 nýsmituðum MSM á sama tíma, þá væri smitmettunin margra-tuga-falt minni meðal gagnkynhneigðra kvenna heldur en meðal karla, sem hafa mök við karla. Þetta sést á eftirfarandi: Ef áfram er gert ráð fyrir að MSM séu hér 2% karlmanna (1/50), þá er HIV-smit gagnkynhneigðra kvenna með kynmökum = fyrrgreind 22 stig (í mesta lagi), á móti 13x50 stigum (= 650) hjá MSM, þ.e.a.s.: HIV-nýsmit árin 2001–5 væri þá 29,5 sinnum algengara meðal karla, sem höfðu mök við karlmenn, heldur en meðal kvenna sem fengu sitt smit við að hafa mök við karlmenn. En í reynd voru þessir 22 einstaklingar ekki allir konur. Það sést t.d. á frétt í Morgunblaðinu 1.12. 2004, þar sem segir, að það sem af sé því ári, hafi "fimm tilfelli verið tilkynnt og er þar um að ræða 4 karlmenn og eina konu" [4]. Skv. töflunni hér ofar varð heildartala ársins 2004 fimm HIV-nýsmit, þar af tveir MSM, 1 sprautunotandi og tveir gagnkynhneigðir. Hafi konan ekki verið sprautunotandi, hefur hún smitazt við kynmök við karlmann. Það fækkar strax 22ja kvenna hópnum, sem smitaðist við kynmök með karli, um a.m.k. eina, og svo er þá eftir að athuga hin fjögur árin.

Algjörlega er ljóst af ofangreindum upplýsingum, að árin 2001–5 var HIV-nýsmit meðal karla hér á landi, sem höfðu mök við karla, meira en 30 sinnum algengara heldur en meðal kvenna, sem höfðu mök við karla. Það er staðreynd, sem íslenzkir fjölmiðlamenn mættu reyna að skrifa hjá sér í sínar nótubækur, áður en þeir hefja fleiri bjartsýn viðtöl við málsvara þess, að íslenzkir hommar fái að gefa blóð. Sömuleiðis ættu niðurstöður greinarinnar að sýna þessum mönnum, sem væntanlega eru sífellt á höttunum eftir meiri og meiri fróðleik til að miðla öðrum, að það var afar misráðin stefna, sem margir fjölmiðlar hafa tekið, að hamra á því sem framfaramáli að liðka sem mest fyrir því, að allir ungir menn geti valið þann "sjálfsagða og eðlilega valkost" að fara út í samkynja kynlíf, af því að það sé "hvort eð er ekkert hættulegra en mök gagnkynhneigðra kvenna". En á slíkum o.fl. kolröngum forsendum [5] hefur það ekki hvað sízt grundvallazt, að hinir sömu fjölmiðlamenn og bergmálandi lesendur þeirra hafa séð í "afturhaldssömum kirkjuöflum" andstæðing, sem þeir kenna við "fordóma" og "fáfræði". – Hvernig stendur þá á því, að æ fleiri af forsendum þessara s.k. frjálslyndu fjölmiðlamanna molna niður við fyrstu alvarlegu athugun? Getur hugsazt, að það leiði þá til þess, að menn fari þá að skoða málstað "íhaldssamari" aflanna af meiri alvöru? Og kann svo að fara, að þessir fjölfróðu frjálslyndismenn fari nú að breiða út þá "nýju" þekkingu, héðan fengna, að í raun og veru sé það alveg rétt, að samkynja kynlíf sé ennþá mörgum tugum sinnum hættulegra en gagnkynja kynlíf? Og verða þeir þá kannski ögn orðvarari, þegar þeim dettur í hug að ráðast á kristnar kirkjur fyrir íhaldssemi þeirra andspænis kröfum um að samkynhneigðir eigi að fá að gifta sig í kirkju, af því að það sé bara eðlilegt og rétt? – Megum við vonast eftir einhverju slíku frá hinni djarfhuga stétt íslenzkra blaðamanna?

–––––––

EFTIRMÁLI

Einhver kann að hugsa: "Á þessi grein erindi á Kirkju.net? Hvað kemur hún kirkju og kristindómi við?" – Eins mætti spyrja: "Hvað komu aristotelisku heimspekihugtökin actus og potentia, accidens og essentia, appetitus og connaturalitas guðfræðinni við á dögum heil. Tómasar frá Aquino og annarra 13. aldar skólaspekinga? Hvernig gat hann varið það að troða slíku orðfæri og umræðu um slík hugtök inn í sjálfa Summam Theologicam?"

Kristnir kennimenn, a.m.k. hinir kaþólsku, verða að vera vel að sér í heimspeki og vísindum, þar með talið vísindum og umræðu samtíðarinnar. [6] Thómas frá Aquino varð ekki aðeins að kynna sér kirkjukenninguna, kirkjufeður og guðfræðinga fortíðar og samtíðar og kunna sína Biblíu upp á hár, heldur varð hann líka að kynna sér það bezta úr heimspekisögunni og þar að auki að vera vel heima í alvarlegum villu- og ágreinings-hugmyndum, svo sem Averroismanum og klóklegum staðhæfingum samkennara síns Sigers af Brabant – ella hefði hann engan veginn getað snúizt við hættulegum villum, sem hrifu suma nemendur Parísarháskóla og virtust ýta guðfræði og trú út á einhvern afmarkaðan bás, þar sem þær ættu takmarkað erindi við rökhugsun manna. Í mannfræði Thómasar, sem við getum kallað svo og spannar yfir mörg svið: þekkingarfræði (gnoseologiu eða epistemologiu), fræðin um vitsmuni (intellectus) mannsins, skynsemi hans og vilja, sem og þrár hans og hvatir, anda og líkama og margt fleira – í öllu þessu mannfræða-efni, sem tilheyrir á sinn hátt því allsherjar-skema eða stórkostlega kerfi, sem hin heildræna guðfræðisýn Thómasar samanstendur af, þar notar hann alls staðar í meira eða minna mæli mennsk, þessaheimsleg fræði og þekkingu, glímir við empírísk og rationel gögn og framsetningar í mannlegum fræðum af margvíslegu tagi, jafnvel þótt aðalköllun hans sé trúarleg og guðfræðileg, og aldrei hefði hann t.d. fjallað um málefni samkynhneigðar á okkar öld án þess að líta út fyrir Biblíuna og taka til forvitnilegrar (jafnvel sympathískrar) skoðunar alls kyns niðurstöður, tilgátur og fullyrðingar bæði félags- og sálfræðinga, lækna og lýðfræðinga, opinberra skýrslugerðaraðila og skríbenta úr ýmsum starfsgreinum og kreðsum, sem fjallað hefðu um þessi mál. Án slíkrar "veraldlegrar" undirstöðu hefði hann ekki rætt þessi mál. Hann hefði heldur ekki látið valta yfir sína blessuðu móðurkirkju með óbótaskömmum, dylgjum og frýjunarorðum, sem miðazt hefðu við að beygja hana í duftið fyrir and-biblíulegum kennisetningum og knýja hana til að gefa saman fólk af sama kyni frammi fyrir altari Guðs þrátt fyrir skýr orð Ritningarinnar gegn slíku, ellegar miðazt við að ausa svívirðingum yfir þá sömu kirkju (meðan hún léti ekki undan) vegna meintra "fordóma" hennar og "miðaldalegrar vanþekkingar". – Hann, Guðsmaðurinn trúi og sanni, hefði tekið vopnin úr höndum andstæðinga kirkjunnar og nýtt þau vopn, m.a. tölfræðiupplýsingar nútímans, beinlínis í þágu þeirrar þekkingar á umheiminum, samfélagi okkar og mannseðlinu, sem kirkjan þarf á að halda. Ef kirkjan á að verja sig ásökunum þeirra charlatana, þeirra uppgerðar-fræðimanna sem í krafti villukenninga um mannlegt eðli og mannlegt ásigkomulag (t.d. í heilsuefnum, eins og þessi grein fjallar um) þykjast geta brotið niður arfhelga kenningu kirkjunnar í siðferðis- og hjúskaparmálum, þá verður hún (eða fulltrúar hennar og málsvarar) að ganga inn í þá vinnu að kynna sér öll þessi mannlegu fræði, afla sér skilnings á þeim, skilgreina staðreyndir skilmerkilega og greina rétt frá röngu, nota sína skynsemi til að finna réttar lausnir að teknu tilliti til allra framkominna gagna og upplýsinga sem staðizt hafa gagnrýna skoðun.

Verið ætíð reiðubúnir að svara hverjum manni sem krefst raka hjá yður fyrir trúnni, sem í yður er (I. Pét. 3.15; sum handrit þannig, önnur : voninni, sem í yður er).

Það er vegna slíkrar nauðsynjar, sem Kirkjunetinu leggst til þessi grein, sem á bæði að hnekkja sumum þeirra fyrirframforsendna, sem margir byggja sína hörðu andstöðu á við stefnu kirkjunnar, og duga sem mikilsverð hjálp fyrir foreldra jafnt sem einstaklinga til að hjálpa þeim að átta sig á því, að það er mikið áhættuefni fyrir unga menn að leiðast út á braut samkynja kynmaka. Þar að auki ættu niðurstöður greinarinnar hér fyrir ofan að leiða yfirvöldum það fyrir sjónir – þ.m.t. þeim heilbrigðisyfirvöldum, sem enn kynnu ekki að átta sig á þessu – að það er í samfélagsins þágu að stuðla að því, að sem minnst smit berist úr hinum all-mettaða hópi samkynhneigðra til hins fjölmenna mengis gagnkynhneigðs fólks í landinu – og það felur m.a. í sér sérstaka umhugsun um, að allt verði gert, sem unnt er, til að tvíkynhneigðum (eða þeim sem fikta við kynlíf með báðum kynjum) fjölgi ekki, t.d. vegna ofur"frjálslyndar" tízkuhugsunar í skrifum blaðamanna eða vegna misráðinnar vanþekkingar-"fræðslu" í grunnskólum landsins. Það á vel að vera hægt að stuðla að umburðarlyndi og mannkærleika við samkynhneigða án þess að rífa beinlínis niður eðlilegan heilbrigðis-viðbúnað og siðferðisvarnir í samfélaginu. Eins og Blóðbankinn stendur styrkan vörð um heilsu blóðþega sinna með því að halda fast við ýtrustu kröfur um öruggt blóð frá blóðgjöfum (og útilokar þannig MSM, sprautunotendur, vændiskonur og tattóveraða sem blóðgjafa), þannig á ríkisvaldið og samfélagið yfirleitt að forðast allt það sem orðið getur til að hópur þeirra karlmanna sem hafa mök við karlmenn fari stækkandi. Jafnvel þeir, sem telja sér allt leyfilegt, mega vita, að ekki er allt gagnlegt.

Spurningunum tveimur fremst í þessum eftirmála verður því að svara þannig: Jú, þetta greinarefni kemur bæði kristinni trú við og er ekki síður gagnleg viðleitni til að styrkja vörn og stöðu kristinnar siðakenningar og þar með kristilegt siðferði – þess vegna er hún enn eitt framlag mitt í efnismöppuna 'Málefni samkynhneigðar á sviði þjóðfélags og kirkju'.

Lifið heil í Guðs blessun og á hans öruggu vegum.

––––––

TILVÍSANIR:

[1] Dr. George A. Rekers, prófessor í taugageðlækningum og hegðunarvísindum og deildarformaður sálfræðideildar University of South Carolina School of Medicine: Review of Research on Homosexual Parenting, Adoption, And Foster-Parenting, á http://www.narth.com/docs/rekers.html þar sem hægt er að smella á línuna “Download Now” til að sjá hana í fullri lengd á pdf-formi (80 bls., með neðanmálgreinum, í html-formi er hún á http://64.233.161.104/search?q=cache:ceBrTrFSZn0J:www.narth.com/docs/RationaleBasisFinal0405.pdf+Rekers+Rational&hl=en&ie=UTF-8 ). Sjá bls. 34–35 í þeirri ritgerð, þar sem gerð er grein fyrir rannsóknum í Arkansas á tíðni HIV/AIDS meðal samkynhneigðra og gagnkynhneigðra í árslok 2002, með nákvæmum útreikningum, sem lesa má þar, en niðurstaðan er þessi:

“Af 2.725.714 íbúum þar 2002 voru 2.199.651 (80.7%) fullorðnir og á unglingsskeiði og þar af 1.099.826 karlkyns. Ef hommar voru 2,8% þessara karlmanna, jafngildir það 30.795 hommum í Arkansas. Á sama tíma voru 2.189 manns á þessum aldri með HIV-smit (en ekki enn með AIDS) og 1.822 til viðbótar með AIDS – alls 4.011 á þeim aldri með HIV/AIDS. Af þeim HIV/AIDS-tilfellum hlutust 45% af kynmökum karlmanna innbyrðis og 5,8% af kynmökum karls við karls auk notkunar eiturlyfjasprautu, sem þýddi, að alls 50,8% af öllum HIV/AIDS-tilfellum áttu sér stað hjá karlmönnum sem lifðu samkynhneigðu kynlífi, þ.e. um 2038 alls, en það jafngildir því, að 6,6% af öllum hommum í Arkansas eru ýmis HIV-sýktir eða með AIDS. – 97,2% af karlmönnum á fullorðins- eða unglingsaldri eru alfarið gagnkynhneigðir, sem jafngildir um 1.069.031 einstaklingum. 9,5% HIV/AIDS-tilfellanna smituðust við kynmök með hinu kyninu, þ.e.a.s. 382 HIV/AIDS-tilfellanna í Arkansas voru karlkyns-fullorðnir og unglingar sem höfðu kynmök við konur. Þetta jafngildir því, að vitað er, að nál. 0,036% eða 36 þúsundustu af 1% af gagnkynhneigðum karlmönnum eru með HIV-smit eða AIDS – m.ö.o.: 36 af hverjum 100.000 gagnkynhneigðum karlmönnum hafa HIV/AIDS, samanborið við 6600 af hverjum 100.000 samkynhneigðum karlmönnum sem eru með HIV/AIDS. Þess vegna eru samkynhneigðir karlmenn 183 sinnum líklegri til að hafa HIV/AIDS heldur en gagnkynhneigðir karlmenn” (dr. Rekers, op.cit., 34–35, leturbr. JVJ).

Enski textinn er hér: "Arkansas has a population of approximately 2,725,714, with 2,199,651 (80.7%) of the population being adults and adolescents, with approximately 1,099,826 adult and adolescent males. At 2.8% of the male population, it is estimated that there are 30,795 homosexually-behaving males in Arkansas. At the end of 2002, Arkansas had 2,189 adults and adolescents with HIV infection (not yet AIDS) and 1,822 adults and adolescents living with AIDS. This is a total of 4011 adults and adolescents with HIV/AIDS. 45% of the cases of HIV/AIDS were exposed by male-to-male sexual contact, and 5.8% by male-to-male sexual contact plus injection drug use, yielding a total of 50.8% of all HIV/AIDS cases being homosexually-behaving males. Approximately 2038 of these cases are homosexually-behaving men, that is about 6.6% of the homosexually-behaving males in Arkansas are known to be positive for HIV or AIDS. 97.2% of the adult/adolescent male population is exclusively heterosexual, which is about 1,069,031 individuals. 9.5% of the cases of HIV/AIDS were exposed by male heterosexual contact which would be 382 of the HIV/AIDS cases in Arkansas being heterosexual adult and adolescent males, which is about .036% or 36/1000 of 1% of the heterosexual males are known to be positive for HIV or AIDS. This is 36 out of 100,000 heterosexual males have HIV/AIDS compared to 6600 out of 100,000 homosexually-behaving males have HIV/AIDS. Therefore the homosexually-behaving male is 183 times more likely to have HIV/AIDS than a heterosexual male." – Tölurnar frá Arkansas koma sérstaklega fram í riti dr. Rekers, af því að hann vann skýrslugerð sína fyrir málflutning á vegum þess ríkis.

[2] Dr. Rekers, ibid., s. 34: "... Af hinum áætlaða fjölda 3.273.368 karlmanna á fullorðins- og unglingsaldri í Bandaríkjunum öllum sem hafa kynmök við karlmenn (2,8% karlmanna meðal þjóðarinnar) eru 195.087 (um 6%) með AIDS í árslok 2002. M.ö.o.: 33 af hverjum 100.000 þeldökkum konum eru með AIDS samanborið við 600 af hverjum 100.000 karlmönnum sem hafa kynmök með karlmönnum. Þess vegna eru karlmenn, sem hegða sér með samkynhneigðum hætti, átján sinnum líklegri til að hafa AIDS heldur en þeldökkar konur” (feitletr. JVJ; athugið, að þarna var gert ráð fyrir, að 2,8% karlmanna væru samkynhneigðir; ef þeir aftur á móti eru færri [sbr. grein mína hér], þá hlyti tíðni AIDS að vera enn meiri meðal homma).

[3] Skv. töflu 2 frá landlæknisembættinu, miðað við 31.12. 2005.

[4] Mbl.. Innlent | mbl.is | 1.12.2004 | 18:53 :
"Fimm tilfelli HIV-smits tilkynnt á árinu
Samtals hafa 176 tilfelli af HIV-sýkingu verið tilkynnt til sóttvarnalæknis hér á landi. Þar af höfðu 56 sjúklingar greinst með alnæmi og 36 látist af völdum sjúkdómsins. Á þessu ári hafa fimm tilfelli verið tilkynnt og er þar um að ræða 4 karlmenn og eina konu. Þá hafa þrír greinst með alnæmi og einn hefur látist á árinu."

[5] Þessi rangt gefna og afar villandi forsenda er t.d. orðuð þannig á vefsíðu Samtakanna '78: "Á Íslandi eru það einkum gagnkynhneigðar konur sem núna greinast með veiruna." !!!! Allir, sem lesið hafa grein mína hér ofar, sjá í gegnum þessa blekkingu. – Aðrar sambærilegar villuforsendur eru t.d. þessar goðsagnir baráttumanna samkynhneigðra: 1) "Samkynhneigðir eru 10% þjóðarinnar ... eða a.m.k. 15–20.000!" (svar: hér og hér!); – 2) "Samkynhneigð er meðfædd!" – 3) "Samkynhneigð er óbreytanleg!" (svar: hér!, sbr. hér) – 4) "Það er enginn munur á ástalífi samkynhneigðra og gagnkynhneigðra!" – 5) "Samkynhneigðir eru alveg jafn-heppilegir til uppeldis barna eða árangursgóðir eins og gagnkynhneigðir!" (svar: hér og hér!).

[6] Ólíkt mörgum námsbrautum í guðfræði hjá mótmælendum er afar mikil áherzla á heimspekinám hjá kaþólskum prestsnemum. Hjá þeim, sem leggja á sig einna viðamest nám, t.d. Jesúítum, er grunnurinn margra ára nám í heimspeki. Það merkir þó ekki, að guðrækniiðkun sé vanrækt.