| « Guðs lýður, krossins tak þú tré | Brot af sögubroti » |
07.02.16
23:59:00, Skrásetjari: Jon Valur Jensson , 97 orð
Flokkur: Trúarbrögð í innbyrðis samskiptum og við veröldina, Ljóð og kvæði / Poetry, Siðferði og samfélag, Kirkjusaga, íslenzk, Ýmis skáld, Kristindómur og stjórnmál, Kaþólskir Íslendingar, Jón Arason biskup
Flokkur: Trúarbrögð í innbyrðis samskiptum og við veröldina, Ljóð og kvæði / Poetry, Siðferði og samfélag, Kirkjusaga, íslenzk, Ýmis skáld, Kristindómur og stjórnmál, Kaþólskir Íslendingar, Jón Arason biskup
7. nóvember 1550 – eftir Pétur Sigurgeirsson biskup
Öxi´ og jörðu eftirlátið
eldrautt þá var blóð.
Minningu um merka feðga
man vor frjálsa þjóð.
Biskupi var kær sín kirkja,
kær sem land og trú.
Fann í vanda frelsi Íslands
frelsishetja sú.
Ártíð þessi á oss minnir
afbrot framið mest.
Iðrun synda, sátt og mildi
sakir læknar best.
Þar er hjálpin þörfin mikla,
þá sem einnig nú.
Lifir kristin kirkja fyrir
kærleik, von og trú.
Þetta eru 2. og lokaerindið (4.) í ljóðinu 7. nóvember 1550 eftir herra Pétur Sigurgeirsson. Það birtist upphaflega í Lesbók Morgunblaðsins 4. nóvember 2000, á kristnihátíðarárinu. Pétur heitinn biskup var norðanmaður eins og Jón biskup Arason, blessaðrar minningar.
No feedback yet
Síðustu athugasemdir