Kirkju.net

Sjá hér annað ljóð Hjalta, með eindregnum trúarvitnisburði (o.fl. þar): Huggunarstef.

Eina leiðin til himna.

Ef við viljum fara til óþekkta stað, sem við þekkjum ekki leiðina til óþekkta stað,
Við þurfum mann sem hann fer alltaf til þess staðar eða manneskju frá þeim stað
taktu okkur upp, þannig að við töpumst ekki
Þessi hugsunarháttur er mjög sanngjarn og getur tekið við rökfræði okkar.

Ef við viljum fara til himna, þurfum við manneskja sem hann þekkir leiðina til
Himinn eða manneskja frá himnum fer til jarðar og hann getur farið aftur
aftur til himna. Sá sem er Jesús, fer aftur til himna
vitni lærisveina hans (Postulasagan 1: 9-11), svo hefur Jesús ekki
Grave á jörðinni. Jesús fær þig til himna, en annar maður
að gröf hans á jörðinni, þá þekkir þú ekki sál hans og andi hans fer til
Himinn eða fara í helvíti. Þessi manneskja er ekki viss um að færa þig til himna.

Hvernig á að fylgja Jesú með því að fylgja orði hans og gera það.
Hvernig á að vita orð hans með því að lesa Biblíuna á hverjum degi.
Vinsamlegast tilkynnið öllum þeim sem trúa Jesú sem son Guðs.

Sæl Unnur.
Takk fyrir innlitið og góð orð! Þér er velkomið að styðjast við greinina eða nota hana að hluta eða í heild hvernig sem hentar best.
Bestu kveðjur.

Sæll Ragnar, þetta er frábær grein hjá þér. Ég er að útbúa násgögn fyrir veturinn. Mætti ég nokkuð stiðjast við þessa grein eða jafnvel nota hana í heild? Við eigum ekkert efni í samanburði við þetta.

Kærleikskveðjur, Unnur

Ekki veit ég til þess, að langafi minn hafi gefið út fleiri ljóð en þau, sem eru á 16 blaðsíðna kverinu Einfeldningur. Mér er það gleðiefni að birta þetta hér og þykist kenna hér og í fleiri kvæðum hans og vísum innileg merki trúar hans, eins og sést hér á því, með hve fallegum hætti hann ávarpar skapara sinn og frelsara, og með samanburði við annan kveðskap í kverinu er augljóst, að þessi hátignarlega virðing fyrir guðdómnum og elskufullur andi gagnvart Jesú, ásamt bænarhita (sjá ávörpin hér: I:1-2, II:2, III:4 (og 6), IV:1,2,6), hefur verið honum inngróin trú, vafalítið frá bernskuárum, þar sem hann ólst upp með trúuðum foreldrum sínum (og af sjö prestum var hann kominn í beinan karllegg), en hann “flutti með foreldrum sínum að Rafnseyri 1860 og var hjá þeim áður alla stund, en flutti aftur frá Baulhúsum í Arnarfirði 1863 að Eyri í Seyðisfirði og var þá orðinn giftur Friðrikku …” (Sighvatur Borgfirðingur, ibid.).
Vafalítið tel ég, að Hjalti eigi þau innilegu eftirmæli sem í nafni móður hans eru letruð á grafstein séra Magnúsar á Rafnseyri, en hann lézt þar 7. sept. 1860, 59 ára gamall, en 31 ár prestur.

PS. Allri stafsetningu kversins er haldið hér óbreyttri. Prentað var það í Prentsmiðju Stefáns Runólfssonar á Ísafirði fyrir 120 árum.

Þannig ritar langafi minn Hjalti um þetta inngangs-kvæði sitt í smákverinu Einfeldningur, nokkur ljóðmæli (Ísaf. 1898, gefin út af höfundinum), s. 3-4. Hjalti var fæddur á Svarfhóli í Álftafirði, N-Ís., 4. nóv. 1839, sonur Magnúsar prests í Ögurþingum og síðast á Rafnseyri, Þórðarsonar prests, síðast í Ögurþingum, Þorsteinssonar, og konu hans Matthildar Ásgeirsdóttur prófasts í Holti í Önundarfirði, Jónssonar prófasts þar (móðurföður Jóns forseta), Ásgeirssonar. Hjalti var kvæntur Friðrikku saumakonu Kristjánsdóttur sterka á Borg í Arnarfirði Guðmundssonar. Þau voru á ýmsum stöðum við Ísafjarðardjúp og á Ísafirði, búandi og í vinnumennsku, og formaður var hann einnig. Áttu þau nokkur börn, m.a. Magnús, “skáldið á Þröm", og tvo syni átti hann að auki, Jens í Bolungarvík og Hinrik vélstjóra, afa undirritaðs (hann og Hjalti eru með æviskrár í Kennaratali IV, 108 og 109, en Magnús á Þröm í sama riti, I, 470, og í Ísl. æviskrám, III, 445). “Hjalti var hagorður og vel að sér ger um marga hluti, drengur góður og glaður hvað sem á móti blés, ráðvandur og vel gefinn, var við barnakennslu á vetrum á síðari árum og fór það betur en mörgum sem lærðu meira.” (Sighvatur Grímsson Borgfirðingur: Presta æfir á Íslandi, XI,1, bls. 59 o.áfr.: Magnús Þórðarson). Ljóst er af orðalagi hans við þetta ljóð, að hann hefur verið barnakennari í Djúpinu a.m.k. 1896-8, sennil. til dd., einnig getið sem heimiliskennara í Súgandafirði 1891-2 og 1896 (Ktal). “Hann varð bráðkvaddur á Dvergasteini í Álftafirði 15. maí 1899, [nær] 60 ára, en Friðrikka kona hans dó á Ísafirði 7. júní 1913″ (Sighv. Bgf.). Friðrikka ól upp Hinrik, afa undirritaðs, en móðir hans var Sigurlína María Hinriksdóttir kaupm. og útgm. á Ísafirði, Sigurðssonar á Seljalandi.

Þakka þér fyrir að koma þessu hér á framfæri, Ragnar. Skelfilegt er til þess að hugsa, að markviss útrýmingarstefna gagnvart kristnum, einkum karlmönnum og piltum, hefur verið í gangi á vegum Ríkis islams (ISIS-samtökunum) í Sýrlandi og Írak og raunar einnig gegn jesídum, en konum og dætrum hinna myrtu hefur verið hópnauðgað og þær ýmist þvingaðar í hjónabönd með múslimum (og trúfrelsið ekkert) eða settar í kynlífsánauð.

Hörmulegt er það, að kristnir Evrópumenn geta naumast ferðazt lengur óhultir um lönd eins og Egyptaland og Túnis, þar sem fjöldamorð hafa farið fram á saklausum; ekki hjálpar það efnahag þessara landa. ISIS-menn og aðrir ámóta vilja reyra allt í sína trúarharðstjórn og stilla í reynd klukkuna aftur um margar aldir nema helzt á einu sviði: því hernaðarlega.

Þetta er alveg rétta viðhorfið, Ragnar. Vel lýstirðu þessu, og gott er að mega lofa Guð upphátt í söfnuði trúaðra.

Sæll Jón og takk fyrir innlitið. Já þetta er þörf og góð áminning hjá Davíð biskupi. Ég kýs samt að láta bera lítið á borðbænum mínum á opinberum stöðum svo sem í matsalnum í vinnunni og hef þá í huga Mt. 6:5-6. Það er hægt að signa sig og biðja svo lítið beri á.

Öðru máli gegnir á samkomum þar sem kaþólskir koma saman, svo sem í veislum Íslendinga sem upprunnir eru á Filippseyjum. Hjá þeim er siður að blessa matinn opinberlega áður en borðhaldið hefst og hef ég oft verið beðinn um að leiða borðbænina, sem geri með ánægju. Þá standa allir upp, hlýða á bænina lesna og signa sig á eftir. Eftir það hefst borðhaldið.

Vel mælt hjá Davíð biskupi, þakkir séu honum fyrir að minna á þetta og benda okkur veginn fram, hann gerir þetta bæði eðlilegt og sjálfsagt, eins og það líka er fyrir börn Guðs, eins og við öll erum: sköpuð af honum og til samfélags við hann.

Takk fyrir innlitið Vigfús. Kv. RGB.

Þetta er áhugaverður pistill. Ég hef reyndar þýtt 2 bækur eftir jesúítann Gerard W. Hughes, Guð sem kemur á óvart og Guð hvers vegna?
Jesúítar virðast mér annars lítið þekktir hérlendis.

Takk fyrir þennan fróðlega pistil og góðu fréttir af sr. Jürgen.

Til viðbótar við hugleiðingar mínar hér á undan er skylt að geta þessa tvenns:

1. Hver maður, sem veit eða telur sér af Guði fyrirgefið ódæðisverk á borð við þetta eða annað manndráp og aðra alvarlega glæpi, hefur þá skýru siðferðisskyldu að gefa sig fram við lögreglu og taka refsingu þeirri, sem dómstólar setja honum, en jafnframt að bæta eftir öllu megni fyrir brot sitt, með fébótum sem öðru.

2. Hver sá, sem fremur dauðasynd (þá synd sem varpar honum úr náðarstöðu gagnvart Guði og lokar honum hliði himnaríkis), en hlotnast síðar iðrun (sem fæst ekki án verkunar náðar Guðs) og fyrirgefning, hann er eftir það, sé iðrunin alger og hreinsun hans fullkomin, eins og endurfætt barn Guðs og getur þá borið ávexti samboðna iðruninni (Mt.3.8, Post.26.20), þ.e. unnið kærleiksverk með hjálp Guðs. Þau verk eru þá líka öðrum til marks um, að iðrun hans hafi í raun átt sér stað. Án hennar verður hann aldrei Guði þókknanlegur.

Meðal kaþólskra manna, þ.m.t. austurkirkjumanna, er hinn eðlilegi (en ekki einasti) farvegur og vettvangur iðrunar slíkra syndara í gegnum skriftir, enda hefur presturinn vald til að halda eftir syndunum (Mt.16.19, 18.18, Jóh.20.22–23), en það fellur einnig í hans hlut að leggja hinum iðrandi þá skyldu á herðar að gefa sig fram við lögreglu, en tjái maðurinn sig óviljugan til þess, er iðrun hans ónýt og aflausn hans ekki í boði.

Hafðu heilar þakkir fyrir að rita hér um þessa miklu sorgaratburði, Ragnar, um það göfuga hjálparstarfsfólk og aðra sem án minnsta tilefnis urðu fórnarlömb grimmilegra hryðjuverkaárása í Jemen. Heimurinn er sannarlega ekki öruggur staður, meðan slíkir atburðir geta gerzt. Í raun gengur réttlæti heimsins aldrei upp til fulls án réttlætis Guðs og þess fullnaðardóms sem sjálfur Mannsonurinn Jesús Kristur mun kveða upp yfir öllum mönnum á dómsdegi (Mt. 25.41–46).

Þessir atburðir urðu mér, á ferð minni í gærmorgun að aðsetri Kærleiksboðbera Teresusystra á Íslandi að Ingólfsstræti 12, hvöt til að hefja dulítinn brag, sem mér loksins lánaðist að ljúka við nú í nótt, þá einnig eftir samveru með þeim og boðsgestum þeirra í Safnaðarheimilinu í Hávallagötu og á bænastund í Kristskirkju síðdegis í gær.

En varðandi þá miskunn, sem í 3. erindinu er ljáð máls á og talað um, þ.e. að jafnvel svo hatursfullum hryðjuverkamönnum, sem hér um ræðir, geti Guð í fullveldi sinnar náðar fyrirgefið svo óheyrilega höfuðglæpi, þá skal það nánast augljósa tekið fram, að slíkt gerist í 1. lagi ekki án þess, að viðkomandi hafi notið þar fyrirbæna sinna eigin ástvina eða annarra, sem runnið hafi til rifja hyldýpi synda þeirra, og í 2. lagi aldrei án þeirra eigin gagntæku alvöru-iðrunar. Þótt náð Guðs og miskunnsemi veitist sannarlega án verðskuldunar af allra manna hálfu, sbr. Pál sjálfan postula, er hún þó aldrei ódýr í reynd –– es gibt keine “billige Gnade” (D. Bonhoeffer) –– enda kostaði hún Frelsarans blóð og píslir, og henni er aldrei neytt upp á neinn mann óviljugan, þ.e.a.s. iðrunarlausan.

In Memory of the Sisters of Mercy and their friends, martyred in Yemen in March 2016

O those nuns unselfish, pure,
gave their lives, bestowing
acts of mercy … to endure
whatever, willing – but, for sure,
such painful fate unknowing!

Sadness, as it hurts the most,
comes without a warning.
Tragic, how the evil boast
of their malice – will they roast
in Hell each night and morning?

Still, the Lord may even those
hardened souls recapture
by His Mercy – His who rose
from Death’s dominion – once His foes,
may share in Heaven’s rapture!

Sæl Rósa og takk fyrir innlitið. Afsakaðu að ég svaraði ekki fyrr. Jú það er til upptaka með þessum texta. Hún Helena Páls söng þetta og upptökuna er að finna hér:

https://www.reverbnation.com/helenap%C3%A1lsd/song/15950551-hallel%C3%BAja-cover

Komið sæl, er til upptaka af laginu með þessum frábæra texta/ þýðingu Ragnars Geirs ?

Kær kveðja Rósa tónlistarkennari

Takk fyrir pistilinn Jón. Hann er vel að þessum vegsauka kominn, mikill ágætismaður og góður í viðkynningu. Til hamingju Davíð biskup!

Þakka þér, Ómar. Þetta er jafn-satt og það er fallega hugsað hjá þér: “fyrir trú held ég boð Guðs og vegna þess að ég elska hann sem bjargaði mér syndaranum, Guð endurreisti mig fyrir trú á þann vitnisburð sem sonur hans hefur gefið.”

Gangi þér vel á veginum, bróðir í Kristi.

Heill og sæll Jón. Takk fyrir fróðlegan pistil og bestu kveðjur.